Zoeken naar geluk...

Laatst vond ik tussen rommel
een schaaltje, zo ik vroeger had.
Het was maar heel gewoon van glas,
maar 't leek of het een wonder was.

Het had een rand van glazen bolletjes.
Dat was juist zo bijzonder.
Die waren toen heel algemeen,
zo'n zestig jaar geleden .

Ik kocht het voor een kwartje
en nam het mee naar huis.
Verheugd dat ik iets vinden kon
uit een tijd, waarin ons geluk begon.

Ik ging er eens voor zitten,
Vouwde mijn beide handen eromheen.
Ik voelde het patroon,
de koelte van het glas ging door me heen.

Toen was het of mijn ogen water werden,
mijn hart ging als een razende tekeer.
Dit domme ding hier in mijn handen
wierp mij volledig neer.

Het duurde wel drie dagen
voor ik mijzelf weer was.
Een golf van veel herinneringen
overspoelde mij, als was het gisteren pas.

Toch is het geen verdriet,
waarom ik huilen moet.
Het is veeleer geluk, waardoor ik tranen wis,
geluk van vroeger, dat ik nu zo node mis.

Toch ga ik wel weer zoeken
naar iets wat ik toen had.
Alleen om daar weer te vertoeven....
Bij mijn geluk, waarvan ik ééns mocht proeven.

 A.Stik-Snijder,